Magazyn „Rolling Stone” przygotował listę największych przebojów legendarnego zespołu The Rolling Stones. Zobaczcie jakie utwory znalazły się na szczycie!
„Gimme Shelter”
„Gimme Shelter” to pierwszy utwór z albumu „Let It Bleed” z 1969 roku. Nigdy nie został wydany jako singiel, ale i tak stał się jednym z najbardziej znanych kawałków The Rolling Stones. Twórcami piosenki są Mick Jagger i Keith Richards. Ich zamiarem było oddanie niepokoju, który wywołała w tym czasie wojna w Wietnamie.
„(I Can’t Get No) Satisfaction”
Utwór „(I Can’t Get No) Satisfaction” został skomponowany podczas trasy koncertowej The Rolling Stones w 1965 roku przez Keitha Richardsa. Autorem tekstu jest Mick Jagger. Singiel został wydany na płycie „Out of Our Heads” (1965). Piosenka wyraża zarazem protest wobec konsumpcjonizmu i komercjalizmu, jak i seksualną frustrację. Jagger wspominał, że napisanie słów zajęło mu zaledwie 10 minut. Przelał w nie swoją frustrację Ameryką, wszechobecnymi reklamami i brakiem wytchnienia.
„Sympathy for the Devil”
Inspiracją dla utworu „Sympathy for the Devil”, wydanego na płycie „Beggars Banquet” w 1968 roku, była powieść Michaiła Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata”. Ponieważ Jagger śpiewa w niej z perspektywy diabła, piosenka ta wywołała wielkie zamieszanie w religijnych środowiskach i spotkała się z oskarżeniami o promowanie satanizmu. W rzeczywistości tekst utworu skupia się na ciemnej stronie ludzkości i ludzkim upodobaniu do czynienia zła.
„Street Fighting Man”
„Street Fighting Man” to kolejna piosenka z albumu „Beggars Banquet”, która wywołała nie mniejsze kontrowersje niż „Sympathy for the Devil”. Została określona jako najbardziej polityczny utwór The Rolling Stones. Powstała w czasie antywojennych protestów w Stanach Zjednoczonych oraz agresywnych protestów studenckich we Francji w 1968 roku. Radiostacje w Chicago dostały zakaz puszczania tego utworu, gdyż obawiano się, że będzie on inspiracją dla dalszych zamieszek.
You Can’t Always Get What You Want”
Utwór „You Can’t Always Get What You Want” został wydany jako singiel w lipcu 1969 roku, a pięć miesięcy później pojawił się w dłuższej wersji na płycie „Let It Bleed”. Jagger wspomina, że początkowo grał go na gitarze akustycznej, jako kawałek „do sypialni”. Piosenka okazała się dosyć trudna do nagrania, a Charliego Wattsa na perkusji musiał zastąpić Jimmy Miller. Zespół współpracował przy niej z chórem London Bach Choir.
Dodaj komentarz